Anna Deborah: Maart

Hey!

Jeetje, wat heb ik lang niet wat van me laten horen. Hierbij dan ook the most cliché excuus (goeie zin ook Anna): druk druk en nog eens druk. Daarbij vind ik het bloggen leuk als iets voor erbij, niet als een verplichting. Krijg ik alleen maar stress van. Maar goed. Over tot de orde van de dag, de maand maart. Komt ie...

Veertigdagentijd
Maart begon met een aftrapper, de veertigdagentijd. Dit jaar doe ik mee door elke dag een brief te schrijven naar God om Hem zo meer in m'n leven te betrekken. Pretty cool, ofnie?

Sollicitatiegesprek
Jaja, ik had een gesprek voor een vakantiebaantje in de ijssalon. Wat blijkbaar goed is verlopen, aangezien ik ben aangenomen! Wel een gek idee, dat ik gewoon moet gaan werken de hele vakantie in plaats van beetje niks doen en afspreken. Nouja... Doe ik tenminste iets nuttigs en ik verdien er ook nog geld mee. Hoe mooi kan je het hebben?

24
Het christelijke festijn was weer begonnen hoor, twentyfour. We begonnen met m'n lievelingsactiviteit, workout. Manmanman, daar ben ik in ieder geval niet voor gemaakt. Grapje, ik kan het best als ik wil, maar daar ligt het probleem... Ik heb nooit motivatie om workouts te doen. Ik deed in ieder geval maar alsof ik het leuk vond om de leiding tevreden te houden ;)
Verder hadden we weer een dienst. To be honest, geen idee meer waar die over ging. Het was in ieder geval wel mooi.

UDO
Ook dit jaar doen we met het dansteam aan wedstrijden mee. Maar niet aan één, maar zelfs drie! Onze eerste wedstrijd was UDO, in Groningen.
We moesten er al vroeg uit om onze make-up te laten doen door een heuze make-upartiest. Maar het haar moest natuurlijk ook strak staan, door middel van hipsterknotjes. Man, wat deed dat veel pijn. Vooral toen je ze eruit moest halen. Jeetje...

Maar goed. Na het voorbereiden stapten we de auto in, op weg naar het grote avontuur.
Daar aangekomen voelde je al meteen de danssfeer. Arrogant en competitief. Het was dan ook ons doel om dat te doorbreken. Dat teams dat niet bij ons zullen denken. Daarmee hadden we wel gewonnen. Ze waren alleen zo goed... Het waren dan ook wedstrijdteams, die niks anders doen. In tegenstelling tot ons. Wij zijn namelijk een team die voornamelijk optredens verzorgt en daarbij meedoet aan een wedstijd. Dat kon je dan ook wel merken.
Helaas werden we 6e van de 7 in de categorie nieuwkomers. Het was in ieder geval geen laatste ;)

Duitsers+Rebound
Misschien weten jullie nog wel dat ik een week in Dresden ben geweest voor een uitwisselingsprogramma. Misschien ook niet. Dan lees je dit artikel ;)
In ieder geval. Die Duitse gast kwam nu bij mij. Ik had er zooo geen zin in! Ik koester nogal m'n privacy namelijk en dan te bedenken dat ik dat een week niet heb... Nogal zwaar.

Maandag kwamen ze aan en iedereen keek ertegen op. Nee, ik was niet de enige. Gelukkig hadden we wel een lekkere aftrapper, namelijk pizza. ~~Ook meteen het hoogtepunt van de hele week.~~ Maar op een gegeven moment waren we uitgegeten en moesten we naar huis. Waar alle ongemakkelijke stiltes beginnen. Nou kan ik nog wel een praatje maken, maar dat gaat een beetje lastig als je Duitser dat niet kan. Ik gaf het dan ook maar snel op, want we zouden toch geen vrienden worden. Om het allemaal nog maar even erger te maken hebben wij geen extra kamer, dus moest ik op m'n broertjes kamer slapen zodat hij op mijn kamer kon. Mijn kamer is zeg maar één van de materiële dingen waar ik het meest van hou. Daar zit ik namelijk altijd als ik thuis ben. Ik hou echt van m'n kamer. Maar goed, je moet natuurlijk wel even gastvrij zijn en wat voor hem overhebben.

Dinsdag was hij gelukkig de hele dag weg en kon ik lekker naar m'n vriendje toe. Nou hebben we er zelf ook maar een feestje van gemaakt en zijn we naar Rebound geweest, een trampolinepark. Het was zo leuk! M'n innerlijke turnster kwam na 5 jaar weer naar boven. Ik durfde opeens weer backflips enzo. Ik ben trots op mezelf.

Woensdag moesten we twee workshops volgen. Een djembé-workshop en een animatieworkshop. Die djembé-workshop was echt lachen. We speelden met ritme, moesten uit onze comfortzone stappen en zongen gekke Afrikaanse nummers. De animatieworkshop was daarentegen een ramp waar niemand zin in had. Dus zijn we met ons groepje gegaan voor de meest random animatie ooit.
's Middags hebben we een speurtocht gehouden in eigen stad. Klinkt kinderachtig, maar het was nog best okay... ~~Naast het feit dat ik echt andere schoenen had moeten dragen, those shoes were killing me.~~ Zo leer je dan toch weer andere plekjes kennen. Plus het was echt ziek mooi weer.

Donderdag moesten we in de middag zelf koken en bakken voor het diner wat we die avond samen zouden hebben. Omdat we iets te laat bezig gingen was m'n appeltaart niet gaar voordat we weg moesten. Nouja, dan maar apple pie salad. AKA mislukte appeltaart. Het leuke was dat die echt binnen no-time op was.
's Avonds was het echt een feestje.
Hoe leuk, we gingen bubble-football doen. AKA alles behalve voetbal, want het enige wat je deed was elkaar omver beuken.