Ik mocht in de Heineken music hall optreden, en het was vet! Lees snel verder!
Toen was de dag aangebroken... WE MOCHTEN OPTREDEN IN DE HEINEKEN MUSIC HALL!!! Hoe vet is dat? Maar ik zal bij het begin beginnen.
Een paar weken geleden had ik in een personal post geschreven over een optreden in Amsterdam. En dat we dus nu een manager hadden. Die man managed dus ook een zanger, Fabian Willems, en vroeg of we als achtergronddansers mee wouden naar Heineken Music Hall. JA! Eerst voor 1 nummer, en 3 dagen van tevoren werden we nog gevraagd voor een 2e nummer. No problem! Dus de laatste 3 dagen hebben we met een paar teamgenoten gechoreografeerd, o.a. ik, wat ik superleuk vond om te doen. Het 1e nummer was z'n nieuwste nummer, Alive, met een lekkere beat. Het 2e nummer was Who is the King, een super rustig nummer, dus daar kon ik m'n modernkunsten in laten shinen!
Maar terug naar zondag zelf...
Om 8:00 ging de wekker alweer. Ik moest nog m'n haar wassen, spullen pakken, eten en m'n pasgekochte foundation opdoen, lol. Om 9:00 vertrokken we naar Marit's huis (docente) om nog even mijn stukje aan te leren en verder te oefenen. Vanuit daar gingen we om ong. 10:45 naar het station om de trein te halen. Na twee uur in de trein zitten te klooien en te vloggen, kwamen we dan eindelijk aan in de Bijlmer. We moesten daar nog een paar uur wachten, geen idee waarom... Maar we hadden nog even gegeten, geoefend en gechilld.
En daar stonden we dan, voor de Heineken Music Hall. We gingen naar binnen er werden al gelijk gefouilleerd en gecheckt. We moesten nog even in een halletje wachten en toen mochten we eindelijk naar binnen.
Na al die moeite om m'n foundation te hebben gekocht en opgesmeerd ging er een andere foundation overheen. Like, serious? Had ik dat spul net zo goed niet kunnen kopen... Maar goed. We gingen nog even eten en chillen in de kleedkamer. Het was echt leuk want we kwamen ook nog artiesten tegen, zoals Sylvana Simons, Pearl Jozefzoon (Joan) en Sharon Kips (Waar ik met ooggetuigen nog een dans op heb gemaakt:).
 |
| Pearl Jozefzoon |
 |
| Sylvana Simons |
 |
| Sharon Kips |
Maar toen moesten wij... We liepen backstage en hoorden de artiest nog z'n laatste liedjes zingen. Wij maakten ons echter druk om de kleding omwisseltruc en de posities. Zo'n backstagemannetje was namelijk helemaal in paniek omdat hij dacht dat we met misschien 3 dansers waren, en we waren met z'n negenen. Hij zegt dus van ja er mogen maar 3 op het podium en ja het kan niet, of voor de dranghekken en helemaal panisch doen. Komt Marit eraan en die eist even een stuk podium, wat haar nog lukt ook. Dus dat was goedgekomen.
We komen het podium op, wachten totdat Fabian klaar is met z'n toespraak, en wachten op de muziek. En we wachten. En we wachten. En dan start de verkeerde track... ? We wachten opnieuw, maar opnieuw start de verkeerde track. Fabian zegt dat track 2 moet worden afgespeeld. Maar er waren maar 2 tracks. Terwijl er 10 minuten daarvoor nog maar 3 tracks opstonden. Dus de manager kwam naar Fabian toe en zegt, je gaat a capella. Ik was eigenlijk vrij rustig. Ik wist gewoon dat ik het moest doen no matter what. Dus Fabian zegt: Ik doe het a capella. RESPECT! Hij had ook nog eens geen oortje of monitor, hij kon zichzelf niet horen, en het was gewoon zuiver! Zo mooi! Ondertussen moesten wij precies op hem letten, want daarop moesten wij dansen. Het was dan ook nog wel eens lastig maar het ging echt goed! Het was best professioneel al zeg ik het zelf.
Alive ging ook superlekker.
Daarna gingen we nog even in de kleedkamer evalueren. Iedereen was razend enthousiast over het a capella optreden. We hadden dan ook echt iets neergezet wat het publiek zou blijven onthouden. Het was vet mooi want een meisje zei nog: 'Backstage kreeg ik het beeld van de passion, de film. Daarin lachte de duivel toen Jezus stierf, maar hij schreeuwde toen hij opstond, dat gebeurde ook bij jullie. Toen het nummer niet aanging, lachte hij, maar toen jullie a capella gingen, schreeuwde hij het uit.' Dat vond ik echt supermooi om te horen....
Toen mochten we nog naar Michelle Williams (Zat bij Destiny's Child, met Beyoncé), voor de dranghekken! En het was vet! Het waren maar 5 minuten misschien, maar gaaf dat het was! Ze gaf ons nog een luchtkus zelfs ^-^...
Maar we moesten alweer snel weg om te rennen voor de trein, waarvoor we uiteindelijk toch nog 20 minuten moesten wachten.
En toen was ik pas 23:30 thuis, en viel ik kapot moe neer op m'n bedje...
-Anna
